داستانی از پیامبر(ص)

علاقه پیامبر نسبت به کودکان

الخصوص امام حسن(ع) و امام حسین (ع)

شرکت دربازی کودکان نوعی احترام به شخصیت واهتمام به شغل آنها ست . پیامبر (ص) همواره با فرزندان خو یش و حتی گاهی با کودکان اصحاب بازی می کرد ، چون بازی از نیاز های طبیعی کودک می با شد وبدون آ ن کودک رشد سا لم نخواهد داشت.کودکی که به بازی علاقه نداشته باشد اصولا بیمار محسوب میشود. همه ی انسانها اعم از بزرگ وکوچک ، حتی انبیا واولیای الهی در دوران کودکی تما یل به بازی داشته اند وکما بیش به بازی می پرداختند واین حاکی از آن ا ست که بازی ازنیازهای طبیعی انسان است ؛ گرچه این امربر همگان روشن است.اما مهم این است که والد ین وسر پرستان کودک باوجودآ گاهی به این نیاز ، ممکن است توجه کافی برای رفع این نیاز طبیعی نشان ندهند وازبر آوردن این امر مهم غافل بمانند.

پیشوان دین به این نیاز طبیعی کودکان توجه کافی داشته اند . آنها علاوه بر اینکه کودکان رادربازی دوران کودکی آزاد می گذاشتند ، خود نیز دربازی آنها شرکت نموده ازاین طریق هم بازی آنهارا رونق می بخشید ند وهم به شغل و کار کودکان که درواقع احترام به شخصیت آنها ا ست اهمیت می دادند.

توجه پیا مبر (ص) به بازی کودکان تنها اختصاص به امام حسن وامام حسین (ع) نداشت، بلکه با همه ی کودکان یکسان بود.

پیا مبر (ص) برای اقامه نماز عازم مسجد بود ، درراه مسجد باکودکانی بر خورد که به بازی مشغول بودند. کودکان همین که پیا مبر (ص) راد ید ند بسو ی او دویدند وبرگرد آن حضرت حلقه زدند وهریک می گفت:" کن جملی" ؛ شتر ما باش (تا بر دوش تو سوار شویم).کودکان که رفتار پیا مبر (ص) را با امام حسن وامام حسین (ع) این گونه دیده بودند ، انتظار داشتند که رسول خدا (ص) به آنها پا سخ مثبت دهد. حضرت هم انتظار آنها را برآورده سا خت. مردم برای اقامه نماز در مسجد ، منتظر آن حضرت بودند ، بلال را بسراغ آنحضرت فرستادند. همین که بلال درراه با این جریان مواجه شد ، عرض کرد: یا رسول الله مردم منتظرند .حضرت فرمود : برا ی من تنگ شدن وقت نما زبهتر از تنگ شدن دل این کودکان ا ست.

سپس فرمود: برو بخا نه ام اگرچیزی هست برای کودکان بیاور، بلا ل رفت تمام آن خانه را جستجو کرد تعداد گردو (جوز) یافت آنهارا نزدحضرت آورد، پیا مبر(ص) گردوهارا دردست گرفت وخطاب به کودکان فرمود:

" ا تبیعون جملکم بهذه الجوزات ؟"، آ یا شتر خودرا به این جوز ها می فروشید ؟ کودکان به این معامله رضا یت دادند وبا خوشحا لی پیا مبر (ص) را رها کردند. پیا مبر (ص) را هی مسجد شد وفرمود: خدا رحمت کند برا درم یوسف را که اورا به چند درهم فروختند ومرا به چند جوز.!

نظرات شما عزیزان: